วอลเลย์บอล: การเล่นคู่ระหว่างสุขภาพและความสนุกสนาน

วอลเลย์บอลถือเป็นกีฬาที่ใช้ลูกบอลชนิดหนึ่ง สำหรับมือใหม่ ท่าทางและทักษะการเคลื่อนไหวยังไม่คุ้นเคยนัก วันนี้เราจะพามาเรียนรู้เกี่ยวกับวอลเลย์บอล

วอลเลย์บอลส่วนบุคคลเองนั้นต้องการให้นักกีฬามีอิริยาบถที่หลากหลาย เช่น วิ่ง กระโดด ล้ม กลิ้งตัว เป็นต้น ซึ่งสามารถทำให้กล้ามเนื้อได้ออกกำลังกายทั้งร่างกาย ในเวลาเดียวกันวอลเลย์บอลเป็นการออกกำลังกายแบบแอโรบิกซึ่งไม่เพียงแต่สามารถออกกำลังกายด้วยพลังระเบิดและการกระโดดเท่านั้น แต่ยังช่วยเพิ่มความอดทน ใช้พลังงานส่วนเกินในร่างกาย และทำให้ร่างกายฟิตขึ้น ในฐานะกีฬาประเภททีม การเล่นวอลเลย์บอลบ่อยครั้งสามารถเสริมสร้างความสามารถในการทำงานร่วมกันเป็นทีมได้

เสิร์ฟ

การเสิร์ฟที่ทรงพลังสามารถทำคะแนนหรือทำลายการส่งบอลของคู่ต่อสู้ได้โดยตรง มีบทบาทในการป้องกันล่วงหน้าสำหรับความคิดริเริ่ม ดังนั้นการเสิร์ฟจึงต้องทั้งดุดันและแม่นยำ เมื่อทำการเสิร์ฟ ผู้เล่นจะต้องอยู่ในพื้นที่เสิร์ฟ และจะต้องไม่เหยียบบนเส้นหลังและเหยียบบนเส้นสั้นและเส้นต่อของพื้นที่เสิร์ฟ โยนลูกบอลขึ้นอย่างนุ่มนวลด้วยมือเดียว และตีเข้าสนามของคู่ต่อสู้ด้วยมืออีกข้างหรือส่วนใดส่วนหนึ่งของแขนของคุณ

ตัวลอยเป็นหนึ่งในขบวนการบริการ เวลาเสิร์ฟให้ตีลูกให้สั้นและแรงด้วยส่วนที่แข็งของฐานอุ้งมือเพื่อให้เส้นแรงผ่านตรงกลางลูก ลูกบอลไม่หมุน แต่ในการทำงานเนื่องจากความกดดันที่แตกต่างกันของอากาศโดยรอบบนลูกบอล ลูกบอลจะลอยขึ้นลงหรือซ้ายและขวา ซึ่งมักจะทำให้ทีมตรงข้ามตัดสินผู้เล่นที่รับผิด ซึ่งจะเป็นการเพิ่มพลังในการเสิร์ฟ

เมื่อเสิร์ฟลูกบอลที่กำลังหมุน คุณตีไปโดนด้านใดด้านหนึ่งของศูนย์กลางลูกบอล ทำให้ลูกบอลหมุน ลูกบอลหมุนมีความเร็วที่รวดเร็วและพลังอันมหาศาลซึ่งเพิ่มความน่าจะเป็นที่คู่ต่อสู้จะจับลูกบอล ตามตำแหน่งการเสิร์ฟ มีลูกบอลหมุนเสิร์ฟแบบมือข้างบวก 3 แบบ ลูกบอลหมุนเสิร์ฟแบบมือเกี่ยว และลูกบอลหมุนเสิร์ฟแบบข้างล่าง ตามการเปลี่ยนแปลงประสิทธิภาพหลังจากออกลูกแล้ว ได้แก่ ลูกท็อปสปิน อันเดอร์สปิน สปินซ้าย และสปินขวา

เมื่อเสิร์ฟด้วยการยกสูง ผู้เสิร์ฟจะงอไหล่เข้าหาตัว ขว้างลูกบอลไปด้านหน้าไหล่ขวา ในระดับไหล่ ใช้ปากเสือตีส่วนล่างของลูกบอล แล้วเหวี่ยงแขนขึ้นด้านบนเพื่อให้ลูกบอลตกสู่สนามของคู่ต่อสู้ผ่านอากาศ มีลักษณะการหมุนอย่างแรง ส่วนโค้งสูง ความเร็วตกอย่างรวดเร็ว และยากต่อการตัดสินจุดลงจอด จึงทำลายอัตราการมาถึงของบริการครั้งแรก

ขุด

Ball Cushion เป็นหนึ่งในเทคนิคพื้นฐานของออกแบบวอลเลย์บอลซึ่งเป็นเทคนิคหลักในการรับลูกเสิร์ฟ การรับลูกขัดขวาง และการป้องกันแถวหลัง และยังเป็นพื้นฐานของการจัดแท็คติกตอบโต้อีกด้วย มีเบาะสองมือ, เบาะด้านข้าง, เบาะหน้าต่ำ, เบาะหลัง, เบาะมือเดียว, เบาะดำน้ำด้านหน้า, เบาะดำน้ำ, เบาะนอนด้านข้าง, เบาะม้วน, บล็อคและบันทึกลูกเทนนิส ลูกบอลกันกระแทกด้านหน้าเป็นพื้นฐานของเทคโนโลยีกันกระแทกต่างๆ เหมาะสำหรับจับลูกบอลหลากหลายชนิดด้วยความเร็วที่รวดเร็ว ส่วนโค้งแบน มีความแข็งแรงสูง และมีจุดดรอปต่ำ

โดยทั่วไปจะใช้เบาะรองลูกบอลมือเดียวเมื่อลูกบอลอยู่ต่ำ เร็ว และอยู่ไกล และสามารถทำได้โดยการกลิ้ง การดำน้ำไปข้างหน้า การดำน้ำ และการกระทำอื่นๆ ร่วมกัน หลังส่วนล่างของลูกบอลกระแทกด้วยกรามหรือหลังมือ และการพลิกข้อมือขึ้นเมื่อตีลูกบอล

แผ่นรองหลังเป็นพนักพิงทิศทางของลูกบอล มักใช้เมื่อรับลูกจากคู่หู หรือเมื่อจับลูกเทนนิสเป็นครั้งที่สาม

เสื่อดำน้ำมักใช้เมื่อลูกที่กำลังมาอยู่ต่ำและไกล ผู้เล่นโน้มตัวไปข้างหน้าในตำแหน่งล่างก่อน กระโดดออกไปยังระยะไกลโดยออกแรงเท้าดันแรงๆ สอดแขนตีไว้ใต้ลูกบอล แล้วใช้ปากเสือหรือหลังมือซับลูกบอล เมื่อร่างกายตกลงสู่พื้นให้วางมือไว้ก่อน ข้อศอกค่อยๆ งอเพื่อรองรับแรงกระแทกที่ตกลงมา ขณะที่ยกศีรษะขึ้น ยกหน้าอกขึ้น ยกหน้าท้องขึ้น ลำตัวอยู่ในโค้งกลับกลายเป็นแขน หน้าอก หน้าท้อง และต้นขา เพื่อขยายขอบเขตการป้องกัน บางครั้งอาจใช้แผ่นรองประดาน้ำศอกก็ได้

โรลแพดมักใช้เมื่อลูกบอลอยู่ต่ำและอยู่ไกล ซึ่งสามารถให้การเล่นเต็มความเร็วของการเคลื่อนที่ ปกป้องร่างกายจากการบาดเจ็บ และสลับไปยังการกระทำอื่นอย่างรวดเร็ว

ผ่าน

มีการส่งผ่านสี่ประเภท: ส่งไปข้างหน้า, ส่งกลับ, ส่งด้านข้างและกระโดดผ่าน ประเภทผู้ส่งของเทคนิคการส่งบอลทั้งสี่นี้โดยพื้นฐานแล้วจะคล้ายกัน และทั้งหมดจะตีลูกบอลที่ด้านหน้าหน้าผาก ส่วนใหญ่จะใช้ในเซ็ตได้แก่ ชุดหน้าตาข่ายตรง ชุดปรับ ชุดหลัง ชุดข้าง ชุดจัมเปอร์ ชุดตก บอลเร็ว บอลเร็วแบน บอลชุดดรอป เป็นต้น

ทิศทางของแรงส่งกลับอยู่ตรงข้ามกับการส่งไปข้างหน้า หลังจากที่จุดตีถูกเอนเอียงจากการส่งต่อไปข้างหน้า ขาถูกผลักอย่างแรง หน้าท้องถูกยืดออก แขนถูกยกขึ้น ข้อศอกถูกยืดออก และลูกบอลถูกส่งกลับไปและขึ้นผ่านความยืดหยุ่นของข้อมือ มีลักษณะซ่อนเร้นมากกว่า สามารถแปลกใจ ทำให้อีกฝ่ายสับสน และเพิ่มการเปลี่ยนแปลงยุทธวิธี

เมื่อจ่ายบอลสูง ผู้เซตมักจะกระโดดขึ้นไปในอากาศเพื่อจ่ายบอลครั้งที่สอง หลังจากกระโดด ให้วางมือไว้ข้างหน้า และเมื่อกระโดดไปยังจุดสูงสุด ให้ยื่นมือไปเหนือหน้าผากเพื่อตีลูกบอล โดยอาศัยความแข็งแกร่งของแขนและข้อมือเป็นหลัก

ทุบ

สไปค์เป็นวิธีการโจมตีที่มีประสิทธิภาพสูงสุด เป็นวิธีสำคัญในการทำประตูและรับสิทธิ์ในการเสิร์ฟ พลังที่พุ่งทะยานในวอลเลย์บอลสมัยใหม่นั้นรวบรวมมาจากความเร็ว ความแข็งแกร่ง ส่วนสูง การเปลี่ยนแปลง และทักษะ การขัดขวางประกอบด้วยการเตรียมพร้อม การตัดสิน การวิ่งขึ้น การกระโดด การตีอากาศ และการลงจอด ส่วนมากจะมีสไปค์หน้า, สไปค์เกี่ยว, บอลเร็ว, สไปค์ปรับ, สไปค์กระโดดข้างเดียว

การขัดขวางแบบโอเวอร์แฮนด์คือการใช้ความสูงและความได้เปรียบในการกระดอน โดยส่งบอลจากมือของผู้สกัดกั้นเข้าสู่สนามของฝ่ายตรงข้าม การขัดขวางประเภทนี้มีเส้นทางที่ยาวกว่าและมีจุดดรอปที่ยาวกว่า หลังจากการกระโดด ผู้เล่นใช้ท่าหน้าอกเพื่อขับเคลื่อนการสวิงแขน ใช้ฝ่ามือของข้อมือเพื่อสวิงบริเวณกลางหลังหรือกลางหลังส่วนล่างของลูกบอล ข้อมือมีการเคลื่อนไหวแบบถุง และลูกบอลจะลอยอยู่ในการหมุนด้านหน้า

ปุ่มไฟคือทำท่าทุบแรงๆ แล้วลดความเร็วของแขนลงทันทีในขณะที่ตีลูกบอล และค่อยๆ ตีลูกบอลเข้าไปในช่องของคู่ต่อสู้ การกระโดดและการแกว่งแขนขณะวิ่งนั้นเหมือนกับการตบอย่างแรง แต่ความเร็วในการสวิงจะลดลงทันทีก่อนที่จะตีลูกบอล ข้อมือจะคงความตึงเครียดไว้ และฝ่ามือถูกผลักไปข้างหน้าและขึ้นด้านบนเพื่อทำท่า "ผลักแล้วหมุน" เพื่อให้มือผ่านบล็อกของคู่ต่อสู้และตกลงไปในพื้นที่ของคู่ต่อสู้ในลักษณะโค้ง

บล็อก

การบล็อกเป็นแนวป้องกันด่านแรกสำหรับลูกวอลเลย์บอลเป็นกลุ่มซึ่งเป็นช่องทางสำคัญในการทำประตูและรับสิทธิ์ในการเสิร์ฟและยังเป็นลิงค์สำคัญในการโต้กลับอีกด้วย การดึงตาข่ายประกอบด้วยการกระทำ 5 ประการ ได้แก่ การเตรียมท่าทาง การเคลื่อนย้าย การกระโดด การตีลูกบอลในอากาศ และการลงจอด แบ่งเป็นบล็อกเดี่ยวและบล็อกรวม การสกัดกั้นที่ประสบความสำเร็จสามารถหยุดการโจมตีของอีกฝ่ายได้โดยตรง เพื่อให้อีกฝ่ายเปลี่ยนจากเชิงรับเป็นเชิงรุก และสามารถทำให้จิตวิญญาณที่น่ารังเกียจของอีกฝ่ายอ่อนแอลง ก่อให้เกิดภัยคุกคามทางจิตใจที่มากขึ้นต่ออีกฝ่าย